به نقل از «آنا»

رمان جدید «سباستین بری» درباره روابط خانوادگی است

تاریخ انتشار: ۵ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۳۰۸۰۲

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری آنا، در یک بعد از ظهر سرد در روستای کوچک موین، یک ساعت و نیم بیرون از شهر دوبلین، از طریق خطوط اینترنت به دیدن سباستین بری در یک کلیسای کوچک متعلق به قرن نوزدهم که تغییر کاربری داده و در طول بیست سال گذشته خانه او شده است، می‌رویم. بری رو به دوربین می‌گوید: «من اکنون در جایی نشسته‌ام که در گذشته کشیش این منطقه می‌نشت و خطابه‌هایش برای شکنجه زندانیانش را می‌نوشت؛ و حالا من اینجا نشسته‌ام و این کتاب‌ها را می‌نویسم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

»

«بری» به عنوان یکی از تحسین شده‌ترین شخصیت‌های ادبی ایرلند، یک شاعر، نمایشنامه نویس و رمان نویس است و تا به امروز دو بار به لیست نامزد‌های نهایی جایزه بوکر راه یافته است.

رمان‌هایش همگی به نوعی به هم وصل هستند و به کاوش تاریخ ایرلند و گذشته اجدادی خود این نویسنده می‌پردازند.

طبق گزارش وایکینگ، ناشر این نویسنده ایرلندی، آثار او بیش از ۳۵۰ هزار نسخه در سراسر جهان فروخته‌اند و به حدود ۴۰ زبان ترجمه شده‌اند.

نهمین رمان او، «دوران خدای باستان»، قرار است در مارس آینده منتشر شود و درباره یک مامور پلیس بازنشسته است که با اکراه درگیر بررسی پرونده قتل یک کشیش کاتولیک متهم به کودک آزاری می‌شود.

«بری» برای خلق شخصت قهرمان این کتاب از مردی که او را در سال ۱۹۶۴ دیده بوده، یعنی زمانی که تنها نه سال داشت و نزدیک ساحل زندگی می‌کرد، الهام گرفته است.

او می‌گوید: «یک روز وقتی که برای خودم پرسه می‌زدم، به درون دری که باز بود نگاه کردم، کاری که نباید یک کودک انجام دهد، و آنجا مردی را دیدم که تنها روی یک صندلی حصیری نشسته بود و به دریا زل زده بود و سیگار برگ می‌کشید. ظاهرش خیلی آرام و متین به نظر می‌رسید. هرگز دوباره او را ندیدم، اما در طول ۵۰ سال گذشته همیشه به این فکر می‌کردم که او در آن لحظات داشت چه کار می‌کرد. فکر می‌کردم شاید او یک مرد بازنشسته بوده؛ و حالا خودم به یک مرد بازنشسته تبدیل شده‌ام، البته نویسنده‌ها اجازه ندارند که بازنشسته شوند، اما این فکر رهایم نکرده است.»

«بری» در سال ۱۹۵۵ در دوبلین به دنیا آمد و درهشت سالگی شروع به خواندن و نوشتن کرد. می‌گوید «من مثل یک اسب وحشی بودم هر چیزی گیرم می‌آمد می‌خواندم.»

او کودکی سخت و غم انگیزی داشته. «مادرم بازیگر تئاتر بود و پدرم یک معمار. هر دو خودخواه و خودشیفته بودند. یک خانواده بی هدف بودیم و من فکر می‌کردم که مادر همه عصر‌ها از خانه بیرون می‌رود و شب دیروقت به خانه برمی گردد؛ و وقتی فهمیدم که بقیه مادر‌ها اغلب در خانه هستند حیرت کردم. همیشه فکر می‌کردم که صحنه تئاتر روی دیگر زندگی است و مادران بقیه هم باید بخش زیادی از وقت خود را روی صحنه بگذرانند، که این البته یک اشتباه دوست داشتنی برای یک نویسنده بود. شرایط خانه ما هر روز بدتر می‌شد.»

بری در دانشگاه ترینتی در دوبلین ادبیات انگلیسی و لاتین خواند و به محض این که در ۱۹۷۷ فارغ التحصیل شد، شروع کرد به نوشتن داستان، چون نتوانسته بود شغلی پیدا کند. «در دهه ۱۹۷۰ یک چیز‌هایی درباره شغل و کار در ایرلند شنیده بودیم، می‌دانستیم که جایی در این دنیا وجود دارد، اما در کشور ما وجود نداشت. یا باید کشوررا ترک می‌کردی یا توی اتاق می‌نشستی و می‌نوشتی.»

تا آن زمان بری به جمع کننده داستان‌های خانوادگی تبدیل شده بود. «مادرم داستان‌های وحشتناکی درباره کودکی‌اش می‌گفت و پدربزرگ بهترین کانال سرگرم کننده‌ای بود که می‌شد پیدا کنی.» پدر بری ذاتاً انسان سردی بود و دوست نداشت با خانواده‌اش وقت بگذراند و حتی هنگام پیاده روی‌ها او جلوتر از بقیه راه می‌رفت. اما عمه‌اش، که منبع الهام بری برای نوشتن رمان «آنی دان» در سال ۲۰۰۲ بود، یک چراغ راهنما بود. «او طوری حرف می‌زد که انگار حرف زدنش یک چیز فیزیکی بود. تقریباً می‌توانستی دیالوگش را ببینی-فضا را اشغال می‌کرد. او یک جور‌هایی معلم نویسندگی خلاقانه من بود.»

وقتی که بری نمی‌نویسد به کوه نزدیک خانه‌اش می‌رود تا ذهنش را آرام کند. می‌گوید رفت و برگشت تا آنجا دو کیلومتر طول می‌کشد. می‌گوید: «بالا رفتن مثل رنج کشیدن در زندگی است و پایین آمدن مثل خوشبختی.»

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: نویسنده کتاب نویسنده نویسنده معروف ایرلند جایزه بوکر فکر می کردم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۳۰۸۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بررسی مزیت‌های راهبردی اصلاح سهمیه بندی بنزین؛ از خانوادگی شدن سفرها تا استفاده از وسایل نقلیه اشتراکی

ایده اعطای بنزین به نفر به جای خودرو، رویکردی نوین در مدیریت منابع انرژی و بهبود عملکرد اقتصادی محسوب می‌شود. این طرح می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر الگوهای مصرف سوخت و نهایتاً بر اقتصاد کلان داشته باشد. در حال حاضر، مقادیر قابل توجهی بنزین به دلیل استفاده غیرکارآمد و قاچاق هدر می‌رود. با اجرای این طرح، هر فرد بر اساس نیاز واقعی خود بنزین دریافت می‌کند، که این امر می‌تواند منجر به کاهش قابل توجهی در هدررفت بنزین شود.

با اعمال سیاست تخصیص بنزین به افراد به جای خودروها، دسترسی به حجم زیادی از بنزین برای قاچاقچیان به طور مؤثری محدود می‌شود. در این ساختار، هر فرد می‌تواند سهمیه بنزین خود را با قیمت‌های داخلی و یا قیمت‌هایی نزدیک به تعادل جهانی به فروش برساند؛ این امر انگیزه برای قاچاق بنزین به کشورهای همسایه را کاهش داده و به نوبه خود می‌تواند به کاهش قابل توجهی در فعالیت‌های قاچاق منجر شود. این تغییرات نه تنها باعث افزایش درآمدهای ارزی از طریق امکان صادرات بیشتر به بازارهای بین‌المللی می‌شوند، بلکه به تقویت اقتصاد کشور و شفافیت بیشتر نیز کمک می‌کنند.

علاوه بر این، با اجرای طرح اعطای یارانه بنزین به افراد به جای خودروها، تحول عمده‌ای در الگوی مصرف سوخت در کشور رقم خواهد خورد. این طرح به شهروندان امکان می‌دهد تا با استفاده بهینه از سهمیه‌های اختصاص یافته، نه تنها هزینه‌های شخصی خود را مدیریت کنند بلکه به سمت افزایش استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی و روش‌های اشتراکی حرکت کنند. به عنوان مثال، ترغیب به سفرهای دسته‌جمعی و هماهنگ‌سازی برنامه‌های سفر با دیگران، مصرف بنزین را به شکل چشمگیری کاهش می‌دهد و تجربه‌های اجتماعی مشترک و خاطره‌انگیزی را فراهم می‌آورد.

با کاربردی‌تر شدن مصرف بنزین، می‌توان انتظار داشت که سطح آلودگی ناشی از احتراق ناکارآمد سوخت کاهش می‌یابد. این امر نه تنها به بهبود کیفیت هوا کمک می‌کند، بلکه سلامت عمومی را نیز تقویت می‌کند. به این ترتیب، طرح تخصیص بنزین به نفر به جای خودرو می‌تواند یک پیروزی چندجانبه برای اقتصاد، محیط زیست و جامعه باشد.

با اجرای طرح اختصاص سهمیه بنزین به نفر، تغییراتی در رویکرد تخصیص یارانه انرژی در بخش بنزین ایجاد خواهد شد. در این طرح، هر شخص به جای خودرو، سهمیه بنزین دریافت می‌کند و در صورت عدم استفاده، می‌تواند این سهمیه را به بازار صادرات بفروشد. این امکان فرصتی برای کسب درآمد ارزی از طریق فروش سهمیه بنزین فراهم می‌آورد، که این انگیزه مالی می‌تواند رانندگان فعال در صنعت حمل و نقل را نیز به سوی استفاده از CNG سوق دهد. با فروش سهمیه بنزین خود و استفاده از CNG، رانندگان می‌توانند هزینه‌های سوخت خود را کاهش داده و در عین حال منافع اقتصادی به دست آورند.